کمربند

آرش کیف مدرسه را با عجله به گوشه ای پرتاب کرد و

 بی درنگ به سمت قلک کوچکی که رو ی تاقچه بود رفت...

همه خستگی روزش را بر سر قلک بیچاره خالی کرد...

 پول های خرد را که هنوز با تکه های قلک قاطی بود،

 در جیبش ریخت و با سرعت از خانه خارج شد...

وارد مغازه شد و با ذوق گفت:  ببخشید آقا یه کمربند می خواستم،

 آخه... آخه فردا تولد پدرمه...

 مغازه دار گفت: به به مبارک باشه... چه جوری باشه؟

 چرم یا معمولی؟ مشکی یا قهوه ای...

  پسرک لحظه ای فکر کرد و گفت: فرقی نداره...

 فقط دردش کم باشه...

  چقدر باید سنگدل و بی عاطفه باشی تا بتونی بچه خودت رو پاره تنتو کتک بزنی